از دست دادن بویای با کووید-۱۹

التهاب، ممکن است کلیدی برای از دست دادن بویای با کووید-۱۹ باشد

آنوسمی، یا از دست دادن بویایی، یک علامت مکرر و اغلب طولانی‌مدت مرتبط با کووید-۱۹ است که می‌تواند کیفیت زندگی افراد را به شدت تحت‌الشعاع قرار دهد و چشیدن غذاها، تشخیص خطرات موجود در هوا و انجام سایر عملکردهای وابسته به حس را بسیار دشوار می کند.

در حالی که اثرات مخرب آنوسمی ناشی از کووید به خوبی شناخته شده است، مکانیسم های بیولوژیکی زیربنای این بیماری تا حدودی یک راز باقی مانده است. در مطالعه‌ای که در JAMA Neurology منتشر شده است، یک تیم تحت رهبری دانشگاه پزشکی جان هاپکینز نشان می دهد که از دست دادن بویایی به احتمال زیاد یک پیامد ثانویه التهاب است که زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به عفونت SARS-CoV-2 به جای اثر مستقیم ویروس پاسخ دهد.

چنگ یینگ هو (Cheng-Ying Ho)، سرپرست تیم تحقیق، استادیار آسیب شناسی در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز، می گوید: “به عنوان یک متخصص نوروپاتولوژی، تعجب کردم که چرا از دست دادن بویایی یک علامت بسیار رایج در COVID-19 است اما در سایر بیماری های تنفسی نه. . بنابراین، ما تصمیم گرفتیم تا عمیقاً در مکانیک بویایی کاوش کنیم تا ببینیم وقتی SARS-CoV-2 به بدن حمله می کند واقعاً در سطح سلولی چه اتفاقی می افتد.”

برای انجام این تحقیقات ، هو و همکارانش بافت‌هایی را از پیاز بویایی در قاعده مغز (ناحیه‌ای که تکانه‌های عصبی و اطلاعات مربوط به بوها را منتقل می‌کند) ۲۳ نفر که بر اثر کووید-۱۹ جان باختند و یک گروه کنترل ۱۴ نفری که به دلایل دیگر فوت کردند و در زمان مرگ هیچ SARS-CoV-2 قابل تشخیصی نداشتند، جمع‌آوری کردند.

تمام بافت‌ها برای هر ذره قابل تشخیص SARS-CoV-2 مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی ساختار و ویژگی های سلول ها، رگ های خونی و سلول های عصبی (سلول های عصبی) درون آنها مورد بررسی قرار گرفت.

سه نفر از ۲۳ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ حس بویایی خود را از دست داده بودند، چهار بیمار توانایی بویایی و دو بیمار بویایی و چشایی خود را از دست دادند. هیچ یک از ۱۴ بیمار در گروه کنترل بویایی یا چشایی خود را از دست نداده بودند.

محققان می خواستند از مطالعه خود بر روی این دو گروه سه چیز را بیاموزند: سطوح انحطاط (آسیب) به نورون های سیستم بویایی، میزان آکسون های بویایی از دست رفته و شدت میکروواسکولوپاتی (بیماری رگ های خونی کوچک).  آنچه آنها پیدا کردند از نظر دکتر هو غیرمنتظره نبود

همچنین دکتر هو افزود : “وقتی بافت‌های بیماران بدون COVID-19 را با بافت‌های افرادی که به SARS-CoV-2 آلوده شده بودند – به‌ویژه بافت‌هایی که بویایی آنها کاهش یافته یا کاملاً از بین رفته بود – مقایسه کردیم، متوجه شدیم که گروه مبتلا به کووید آسیب عروقی شدیدتری را نشان می‌دهد و آکسون های بسیار کمتر در پیاز بویایی آنها وجود دارد. زمانی که ما تأثیر سن را از نظر آماری کنترل کردیم، تغییری نکرد، و قویاً نشان می‌دهد که این اثرات مربوط به سن نیستند و بنابراین با عفونت SARS-CoV-2 مرتبط هستند.”

با این حال، هو اعضای تیم تحقیق از یافته‌های مهم دیگر این مطالعه شگفت‌زده شدند – اینکه علیرغم آسیب عصبی و عروقی، ذرات SARS-CoV-2 در اکثر بیماران مبتلا به کووید-۱۹ در پیاز بویایی شناسایی نشدند.

دکتر هو توضیح می دهد : “تحقیقات قبلی که فقط بر بررسی‌های پاتولوژیک معمول بافت تکیه داشتند – و نه آنالیزهای عمیق و بسیار ظریفی که ما انجام دادیم – حدس زدند که عفونت ویروسی نورون‌های بویایی و پیاز بویایی ممکن است در از دست دادن بویایی مرتبط با COVID-19 نقش داشته باشد.  اما یافته‌های ما نشان می‌دهد که عفونت SARS-CoV-2 در اپیتلیوم بویایی منجر به التهاب می‌شود که به نوبه خود به نورون‌ها آسیب می‌زند، تعداد آکسون‌های موجود برای ارسال سیگنال‌ها به مغز را کاهش می‌دهد و منجر به اختلال عملکرد بویایی می‌شود.”

محققان در مرحله بعدی قصد دارند یک مطالعه تکمیلی بر روی بافت های گرفته شده از بیمارانی که در اثر SARS-CoV-2 و گونه های دلتا و omicron جان خود را از دست داده اند، انجام دهند.

هو می‌گوید: “ما می‌خواهیم هر گونه آسیب آکسون و اختلال عملکرد لامپ را که در آن بافت‌ها یافت می‌شود با آنچه در بیمارانی که سویه اصلی ویروس را داشتند، مقایسه کنیم. به این ترتیب، ما می‌توانیم بهتر پیش‌بینی کنیم که آیا دلتا و اومیکرون کمتر یا بیشتر باعث از دست دادن بویایی می‌شوند یا خیر.”

 

منبع

جهت استعلام قیمت تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی با ما تماس بگیرید